من کتاب درد را خواهم گشود
بی امان وبا امان خواهم سرود
قصه ای دارم سراسر ماجرا
قصه ای با گوش مردم آشنا
گوش کن از درد میگویم سخن
چیست غیر از درد مردم،درد من ؟
درد مردم چیست غیر از دردعشق ؟
آفرین بر عشق ودستاورد عشق
یک نسیم از درد عشق است این بهار
آی!دستاورد عشق است این بهار
درد عشق آبستن بیداری است
انقلاب مست در هوشیاری است
اجتماع درد مردم را ببین
انفجار این تراکم راببین
انفجار بغض ها نزدیک شد
باز هم فریاد من تحریک شد
تا به کی در گوش گاوان دُرپند؟
باشتر نصبت ندارد نعل بند
گاو ها را درد مردم نیست نسیت
لاله ها را طاقت سُم نیست نیست
پر کنید از اشک خونین جام چشم
بشکنید ای مردمان بادام چشم
آی مردم!چشم ها را وا کنید
آستین پلک ها را تا کنید
آی مردم !خواب رنگین دیده ام
برف سنگین، برف سنگین دیده ام
برف گفتم برف ،آری برف بود
برف ،سنگین بود وجای حرف بود
زندگانی بود مدفون زیر برف
آب حیوان :چشمه ی خون زیر برف
جای پایی سرخ روی برف بود
جای پای زخم ،زخمی ژرف بود
گرگ آدم خواره ی چالاک فقر
عشق را می خورد در کولاک فقر
فقر بر خانه ای میزد علم
عشق برفی میشد ایمان نیز هم
آی مردم خواب باران دیده ام
تا بخواهید آب باران دیده ام
اندک اندک قطره ها خیلی شدند
قطره قطره آب ها سیلی شدند
اژدهای سیل ایمان خوار بود
ریشه ی این اژدها ،بازار بود

اژدهای فقر هر سو می وزید
کفر در باروی ایمان می خزید
سیل در هر کوچه ای می زد قدم
رحم جان می دادو وجدان نیز هم
آی مردم !چشم ها را وا کنید
خواب خواب انگیز را رسوا کنید
چشم من از خواب دیدن سیر باد
خواب های شوم بی تعبیر باد
دیده ام از ابر های سربگون
بارش بی وقفه ی باران خون

شاعر ایرج طهماسبی(فرید)